برابر برخي از تعاريف در علوم سياسي؛ حکومت در بردارنده چهار ‏عنصر مانند: جمعيت، قلمرو، دولت و حاکميت است. دولت يک مفهوم ‏محدود و يکي از عناصر حکومت است‎.‎‏ ‏
لذا اگر اين چهار رکن اساسي در يک هماهنگي کامل از نظر علمي و ‏عملي نباشند؛ مطمئنا باعث عدم درک درست مفاهيم و عملکردها در ‏ساختار حکومت خواهد شد و بطور ناخواسته باعث اختلال و يا کُند ‏شدن روند پيشرفت جامعه و اهداف و سياست‌هاي کلان هرکشور ‏مي‌شود.‏
از علل آن مي‌توان به عدم شناخت دقيق و کامل و جامع بخشي مانند ‏مجلس از دولت و يا بالعکس و ديگر ساختارهاي يک نظام و حکومت از ‏يکديگر دانست که به دليل اينکه يک فرد در يک مسير دُرست علمي و ‏عملي منتخب و نماينده براي مسئوليت يک بخش از حکومت مانند ‏سازمان، معاونت و غيره نشده است؛ سبب تضاد در اجراي و هماهنگي ‏مي‌شود چراکه يک حکومت مانند يک بدن است که اگر يک عضو ‏عملکرد درست و صحيح و دقيقي نداشته باشد و در هماهنگي کامل با ‏ساختار بدنه نظام نباشد؛ منجر به اختلال عملکرد ديگر اعضاء و ‏ساختارها در حکومت مي‌گردد.‏
بنابراين ما در اين نوشتار مهندسي رهبري سعي کرده‌ايم تا روش ‏حکمراني اصلحان (شايستگان) بر مردم را بيان کنيم و اصلح از نظر ما ‏بيانگر توام دو کلمه اصول و اصلاح است که يک حکومت در عين ‏هماهنگي و عملکرد و اصلاح دُرست و همچنين پايبند به اصول و مباني ‏خود؛ به اخلاق و فرهنگ نيز توجه دارد. رهبري نيز به معناي عام يعني ‏صدرات، حکومت، مديريت، رياست، فرمانروايي، حکمراني و غيره ‏مي‌باشد که مي‌تواند از صدرات در قالب سرپرست و مدير يک خانه تا ‏کارخانه شروع شود و تا رياست و رهبري سازمان و يا ارکاني مانند ‏مجلس، رياست جمهوري (يا نخست وزيري)، قوه قضايي و حتي کشور ‏را شامل گردد.‏