رويکرد پديدارشناسانه به هنر از حدود يک قرن پيش تا به امروز بستري براي سر برآوردن متون، نظريه ها و متفکراني بوده است که بخش چشمگيري از غناي زيبايي شناسي معاصر مرهون آن هاست. در اين درسگفتار بنا داريم مولفه ها و مختصات و امکانات اين رويکرد را معرفي کنيم و ثانيا با ذکر نمونه هايي نشان دهيم که اين رويکرد در ساحت هاي گوناگون زيبايي شناسي و فلسفه هنر چه حرف هايي براي گفتن دارد. به عبارت ديگر، جغرافياي پديدارشناسي هنر چگونه است و تا کجاست؟