از سال ۱۳۰۰ گروهي تصميم مي‌گيرند تآتر دايمي در تهران بنا کنند. اين در حالي است که کمتر کسي در تهران، تآتر را مي‌شناخت و براي هنرمندان اين شاخه‌ي هنري ارزش و اعتباري قايل نبودند تا جايي که زنان علاقمند حق حضور روي صحنه را نداشتند. در آن زمان‌ بين مردم جامعه تآتر کار کردن امري ننگين به حساب مي‌آمد و علاقمندان اين هنر بايد با انتخاب سخـتي روبرو مي‌شدند. واژه‌ي مطـربي به هنرمندان تآتر اطلاق مي‌شد که نوعي توهين و کاري پست قلمداد مي‌شد. با گذشت زمان جامعه در مسير ارتقا قرار گرفت و شرايط به گونه‌ي ديگر پيش رفت. تشکيل سازمان پرورش افکار، تاسيس هنرستان هنرپيشگي، تشکيل تماشاخانه‌هاي دايمي و… از محصولات اين تحول است که در پشت آن عشق و مرارت‌هاي فراوان وجود داشت. اصطلاح معروفي که هم‌چنان در جامعه رواج دارد مربوط دوران ابتدايي تآتر نوين در ايران است: هنر محيط کثيفي دارد. خانواده‌ها براي جلوگيري از ورود فرزندان‌شان به اين حرفه اين اصطلاح اشتباه را استفاده مي‌کردند. اما با رسيدن به پايان دهه‌ي بيست خورشيدي، ديگر همه چيز تغيير کرد و دوره‌اي ديگري آغاز شد. ده در کنار بيست نود و نه نشد، قسمت سوّم فصل دوّم گنجينه‌ي تآتر معاصر ايران است.
تهيه کننده : موسسه‌ي فرهنگ و هنر رها فيلم | سرمايه‌گذار و کارگردان : فرزاد فره وشي | پژوهش: فرزاد فره‌وشي و غلام‌حسين دولت‌آبادي | مجري طرح: موسسه‌ي آفاق هنر خلاق | مدير تصويربرداري، تدوين و اصلاح‌رنگ: فرزاد فره‌وشي | دستيار کارگردان: سجاد زارع | با شرکت : داريوش اسدزاده / مرسده بايگان / اکبر زنجان‌پور / بهمن مفيد / نصرت‌اله وحدت / علي‌اصغر گرمسيري / نصرت‌اله کريمي / جمشيد ملک‌پور / غلام‌حسين دولت‌آبادي و فرزاد فره وشي
وضعيت: پخش در بستر اينترنتي و شبکه‌ي نمايش خانگي | پخش : فيزيکي: ۱۳۹۹/۵/۱۵ مجازي: ۱۳۹۹/۶/۳ | آغاز توليد: ۱۳۸۹ | پايان توليد: ۱۳۹۹ | زمان: ۸۷ دقيقه | گونه: مستند / شخصيت نگاري و تاريخي / پژوهشي | مجموعه: فصل دوّم – قسمت سوّم- گنجينه‌ي تآتر معاصر ايران | پروانه‌ي نمايش: ۹۹/۱۴۸۳۸۸ به تاريخ : ۱۳۹۹/۰۵/۰۱ سازمان سينمايي