کتاب «نوسازي و جامعه ايلي» به بررسي برنامه ها، سياست ها و اقدامات دولت پهلوي در جهت ادغام ايل بويراحمد در ساختار جديد حکومت پهلوي پرداخته و با استفاده از منابع دست اول، اسناد و مصاحبه هاي تاريخ شفاهي، تحولات سياسي و اجتماعي اين ايل را بر اساس الگوي نظري مرکز - پيرامون مورد تجزيه و تحليل قرار مي دهد. به زعم نويسنده حکومت پهلوي را مي توان به عنوان دولتي متمرکز - اقتدارگرا و نخستين حکومت غيرايلي در ايران محسوب نمود که در تعارض آشکار با ساختار قدرت در جامعه ايلي بود. وي جامعه ايلي را از نوع اجتماعات بسته، خودمحور و خودبسنده نسبي مي داند که موجبات شکلگيري تنش و درگيري ميان نظام ايلي و حکومت مرکزي را به وجود مي آورد و نهايتاً به سازماندهي نوع جديدي از موجوديت سياسي مي انجاميد.